Claro que si!!

Ok, mensen, bereid je maar vast voor. Pak er een lekker kopje koffie bij, of een kopje thee, en natuurlijk een lekker koekje. Want als je eenmaal begonnen bent met lezen, ben je voorlopig nog niet van mij/ons af. Want we hebben ontzettend veel te vertellen.

Op dit moment is Féline hard bezig om haar conditie weer wat terug te krijgen, doormiddel van oefeningen in het huis.. Jaja, goed bezig dus. Maar dat betekent wel dat ze geen tijd heeft om een verslag te typen, hihi. Ik zal aan het einde van dit verslag wel even een paar Quotes van Féline eraan toevoegen, die ze zelf op Facebook heeft gezet..Zodat je toch een beetje een idee hebt hoe ze het hier heeft ;)

Oke, even zoeken in mijn opschrijf-boekje, naar onze avonturen van de laatste weken..

De 18e van oktober hebben we een tour gedaan. We zijn naar de Mangroven-bossen geweest. Het was mooi weer en we hadden er enorm veel zin in. Ik wist al wat ons te wachten stond, maar Féline haar nieuwsgierigheid was flink aangewakkerd door Expeditie Robinson, en was erg benieuwd naar wat we allemaal gingen zien.
Aangekomen bij het strand stapten we met onze gids, de eigenaar van het bootje, en een jongen die als kapitein fungeerde in het bootje. We waren nog geen 500 meter onderweg en de eigenaar van het bootje, Lito, vertelde dat we niet veel beesten zouden zien, aangezien het vloed was. Dus helaas, weer geen krokodillen…. Maar wel enorm veel grote spinnen, die zo’n stevig web maken dat ze als ik het goed begrepen heb, zelfs een vogel kunnen tegenhouden. Ook zagen we natuurlijk een heleboel vogels en krabben.

Na een tijdje gevaren te hebben kwamen we aan bij een strandje. Hier gingen we uit de boot en een stukje over het strand lopen en was er voor ons de mogelijkheid om te zwemmen. Maar aangezien er enorm veel schelpen, krabben en visjes te zien waren hadden we het veel te druk om te zwemmen. Daarnaast ging Lito op Oester jacht. Hij liet ons zien hoe je oesters herkent en los hakt met een mes. Ik vond het echt leuk om hem bezig te zien, en sta er nog versteld van hoe je in vredesnaam die oesters herkent.. ze zitten namelijk vast aan de rotsen en je kunt de oester bijna niet onderscheiden van de rots. Maar zoals bij veel dingen, oefening baart kunst denk ik maar. Voordat we weer terug de boot in gingen, mochten we de oesters proberen. En dat was lekker! Met name Féline was er dol op!

Een dag later gingen we alweer op tour. Gabriela, onze huisgenote uit New York wilde graag een nachttour doen, opzoek naar schildpadden die eieren gingen leggen op het strand en wij hadden daar ook wel zin in. Dus die vrijdag gingen wij om 18;00 uur met de bus naar het strand. Alleen begon het onderweg te regenen en te onweren. Ons enthousiasme begon wat te zakken en we waren benieuwd of de tour wel door ging.
Aangekomen bij het strand, gingen we eerst een slaapplek zoeken, dit werd Barca de Oro. Een mooi en rustig gelegen hostel/restaurant met Eco-lodges. Hier hebben we een leuk bamboe huisje uitgekozen en toen zijn we een hapje gaan eten, in afwachting van onze gids. Het regenen werd langzaamaan ook al minder, dus ons enthousiasme kwam ook weer wat terug.

Tegen een uur of 9 gingen we met de gids naar de boot. Het was donker, het was bewolkt, en af en toe kwam er nog een licht flits van het onweer tevoorschijn. Het boottochtje was best spannend. Wij zagen niets, en hoopten maar de gids wist waar hij langs moest varen. Gelukkig had hij het vaker gedaan dus bracht hij ons heelhuids over naar het strand waar we opzoek gingen naar schildpadden. Onze gids had een zaklantaarn, maar toen we eenmaal op het strand waren ging deze uit. Dus we liepen in het donker over het strand, rechts van ons de zee, waar we de witte schuimkoppen van konden zien. En bij de lichtflitsen die af en toe nog even te voorschijn kwamen zagen we een beetje van het strand. Het was echt donker, en dat is best wel spannend, want je hebt gewoon geen idee wat je te wachten staat. En dan tijdens een lichtflits zie je in de verte een zwarte gedaante. En wat voor gedaante. Hij zag er echt doodeng uit. Maar als die lichtflits weg is, zie je wederom even helemaal niets meer, omdat je ogen zich weer even moeten oriënteren. En Féline en ik vonden het best eng.. we pakten elkaar vast en gingen maar achter Gabriela en onze gids lopen. Zodat als er wat gebeurde, wij in ieder geval veilig achter hen liepen. Ons ‘monster’ kwam steeds dichterbij, dat wisten we. Maar we zagen niets. Onze gids had ons niets over andere mensen verteld, dus onze harten zaten in onze keel. Hahaha achteraf moet ik er elke keer weer om lachen. Maar op dat moment was het echt écht spannend.

Op een gegeven moment liep ons monster ons dus voorbij.. wij ontweken hem door mooi de andere kant op te lopen en half achter Gabriela en de gids te blijven schuilen. Gaat onze gids ineens gezellig met hem praten! Pff en daar ging ons spooktocht idee. Maar ondertussen lagen we wel bijna dubbel van het lachen.
Niet veel later, we zijn ondertussen wat gewend aan het donker en lopen ietsje relaxter naast Gabriela en de gids. Dan op een gegeven moment struikelen Féline en ik bijna over iets. En horen we een geluid.. Jeetjemina wat schrik je dan als blijkt dat het 2 mensen zijn. En ons spooktocht gevoel was weer helemaal terug. Volgens de gids zijn het allemaal mensen die bij de organisatie horen die de eieren van de schildpadden opgraven en in een veilig en bewaakt gebied weer begraven. Schildpad eieren zijn beschermd, maar worden nog regelmatig verkocht. En dat terwijl de schildpad eieren eigenlijk niets opleveren. Het is echt geen vet pot.

Na een paar uur gelopen te hebben, begon het te regenen. Wij hadden natuurlijk weer geen regenkleding mee, maar hadden gelukkig wel een vest en lange broek aan. Niet dat dat echt hielp natuurlijk. Want toen het eenmaal flink door regende waren we binnen no-time kletsnat. En na ongeveer een uur in de stromende regen te hebben gelopen, waren we ook wel koud. Gelukkig kwamen we toen vrij snel aan bij een hutje. Of nou ja hutje. Het had alleen een dak. Maar dat is natuurlijk prima om even te schuilen voor de regen.

In dat hutje slapen die mannen die de eieren opgraven. Dus er was een kampvuur en een groep mannen lagen er te slapen in hangmatten en op de grond. Wij gingen lekker bij het vuur staan, en niet veel later kwamen nog meer mensen bij. En tsja, omdat het een uur later nog steeds net zo hard regent als in het begin, hadden we toch maar besloten om weer terug te lopen naar de boot. Dus wij weer de stromende regen in. We waren moe, koud en het maakte ons geen drol meer uit of we nou wel of geen schildpadden meer zouden zien.. we wilden alleen nog maar naar bed.

Eenmaal weer terug in het hostel kwamen we erachter dat we toch wel 6 uur onderweg geweest zijn, en ongeveer de helft ervan heeft het geregend. Tsja, helaas, deze tour was letterlijk en figuurlijk in het water gelopen. Maar we hebben wel een hele leuke en spannende ervaring erbij. En we zijn dan ook blij dat we deze tour wel gedaan hebben.

Ohh, dan het volgende. Eigenlijk een beetje een raadsel. De 18e gingen we op tour naar de mangroven. Hier stond een jongen aan het roer en het was de eerste keer dat wij hem zagen. De 19e toen wij met Gabriela naar het strand gingen, kwamen we dezelfde jongen in de bus tegen. En vlak voordat hij uitstapt, duwt hij mij wat in de handen. Hij heeft er verder eigenlijk niets bij gezegd. Als wij later aan tafel zitten te wachten op ons eten, haal ik de brief tevoorschijn. Het blad is van onder tot boven helemaal vol geschreven. Het komt een beetje over als een liefdesbrief. Er staat een stukje in dat hij wil dat (degene die het leest) zijn vriendin wordt. En hij biedt zijn huis aan en heeft het over trouwen en nog veel meer.. Het enige is dat de datum die erboven staat van 16/10/12 is.. Tsja en wij hebben hem pas de 18e leren kennen. Dus of hij heeft geen idee van de datums….. Of hij heeft standaard zulke brieven in zijn schriftje zitten en geeft die aan willekeurige personen, haha. Ik heb de brief natuurlijk bewaard, en ga hem later in Nederland inplakken in mijn nieuwe plakboek. Die jongen hebben we trouwens daarna tot nu toe nog niet weer gezien.

In de week van 22 oktober zijn we begonnen met Spaanse les. Féline de maandag en woensdag en ik de dinsdag en donderdag. Ook zijn die week onze Salsa lessen begonnen. Op de dinsdag en woensdag. Het was allemaal wel even wennen hoor. Er is zoveel wat je moet onthouden. En na een Spaanse les van 3 uur, zit je hoofd al behoorlijk vol. Maar het is wel leuk. We leren veel, en de lessen geven ons een vast ritme.

Petra, een vrouw uit NL die hier inmiddels ruim 2 jaar woont, vertelde ons dat er 26 oktober een Carnaval zou zijn van het project Mini Biblioteca. Dit is een heel mooi project. Ze geven kinderen huiswerkbegeleiding en gaan met een bakfiets vol boeken langs de scholen. In Nicaragua werken scholen eigenlijk nauwelijks met boeken. Maar voornamelijk met kopietjes. Kinderen kennen dus ook eigenlijk niet echt verhaaltjes. Terwijl dat best belangrijk is, en goed voor de ontwikkeling. De mini biblioteca gaat dus met boeken langs de scholen om de kinderen op die manier kennis te laten maken met allerlei boeken. Een goed initiatief al zeg ik het zelf.

Het Carnaval wat er georganiseerd was, was ter ere van het 5 jarig bestaan van de mini biblioteca. Er was een grote groep die eraan mee deed. Allemaal verschillende kinderen, van verschillende scholen die van papier-maché grote poppen hadden gemaakt. Het zag er onwijs leuk uit. Er waren veel trommels, en dus veel lawaai. En zo ging de hele groep in optocht door de straten van Leon. De optocht trok veel bekijks. Mensen kwamen hun huizen uit en veel mensen liepen met de optocht mee.

De volgende dag gingen we met Petra mee naar het theater. Hier was een voorstelling wat gedeeltelijk opgevoerd zou worden door de kinderen die bij de mini-biblioteca komen. 1 iemand vertelde een verhaal en een aantal andere kinderen gingen het verhaal uitbeelden. Het was echt heel leuk gedaan, en nog leuker om erbij te mogen zijn.

Donderdag 1 november hebben we weer een tour gedaan. Dit keer naar de ruines van Leon Viejo (Oud Leon) en daarna door naar een meer bij de vulkaan Asososca. De ruines waren erg indrukwekkend. Nou ja de ruines opzich niet. Maar de verhalen die erbij horen wel en ze zijn nu nog steeds bezig met het uitgraven van ruines. Dat maakt het nog indrukwekkender. Na de ruines zijn we naar Laguna de Asososca gegaan. We gingen met onze grote jeep de normale weg af, en de zandpaadjes op. Het was een smal zandweggetje, met veel kuilen en gaten en aan de randen een best wel steile helling omhoog. En op een gegeven moment komt er een vrachtwagen aan. Uit de andere richting. Tsja, hoe doe je dat, een grote jeep en een vrachtwagen op hetzelfde smalle weggetje. Na even passen en meten (wij stonden best schuin op helling) ging de vrachtwagen heeeeeel schuin over de andere helling en kon een ieder zijn weg vervolgen. Dachten we. Er waren nog 2 vrachtwagens. Dus weer even passen en meten, en na de laatste vrachtwagen konden we dan eindelijk onze weg vervolgen. Na een tijdje kwamen we aan bij een boerderij en een hek. Onze gids opende het hek, en toen werd onze tocht nog ruiger. We moesten heel stijl omhoog met de auto, over een weg, met best wel diepe kuilen en gaten. Een erg leuk ritje, al zeg ik het zelf. Op een gegeven moment mochten we de auto uit, en moesten we nog een kwartiertje lopen. Bergafwaarts. Ook erg leuk!! We kwamen uit bij een enorm mooi meer. Hier mochten we zwemmen, en het water was echt heerlijk. Het was warm, er waren geen mensen en het water was vrij schoon. Féline en ik denken erover om hier een huisje te bouwen, voor in de weekenden zeg maar, hihi.

Nadat we gezwommen hadden, moesten we nog weer naar boven klimmen/lopen. Pff, we zijn er wel achter dat onze conditie tot ver onder het 0 punt is gedaald haha. Maar we hebben het gered en zijn goed en wel boven gekomen. Daarna met de auto de leuke weg weer naar beneden. Op de terugweg naar Leon nog ergens Quesillos gegeten. Een tortilla achtig iets met kaas en een sausje. Tsja kaas, ik ben er dus niet zo dol op. Maar Féline vond het erg lekker.

Vrijdag 2 november zijn we ’s middags naar het strand gegaan, hebben een kamer geboekt bij Playa Roca (een strandtent) en ons relax weekend kon beginnen.
’s Avonds gingen we wat eten bij het restaurant/hostel Barca de Oro. We liepen over de stoep en het was donker. Ik liep voorop en Feline liep achter mij. Op het moment dat ik achter het busje liep, zei Féline dat er een auto op de weg stopte. Ze liep snel naar mij toe en ik hoorde de spanning in haar stem. Toen ik het busje voorbij was, liep ik gewoon door, zonder om te kijken naar de auto. De auto stopte nu vlak bij mij, en ik hoorde iemand Chavala (meisje/vrouw)roepen.. De deur aan passagierskant ging open en ik wist al dat het Carlos was (Carlos is een vriend die ik ken van de vorige keer Nicaragua). Dus ik liep naar de auto toe en hoorde Féline achter mij zeggen: ‘Liset, wat doe je!!!’ Aangezien bijna elke auto hier geblindeerde ramen heeft, kon je dus niet zien wie erin zat. Maar doordat Carlos wat zei, en de deur openging, wist ik dat het goed zat en liep ik er naar toe. Carlos en een vriend vroegen waar we naar toe gingen. En toen ik zei dat we naar Barca de Oro wilden, zei hij dat ze daar ook naar toe gingen. Dus mochten we instappen. Later vertelde Féline mij dat ze niet kon geloven dat ik zomaar in die auto stapte.. Zij had pas door dat het Carlos was, toen ze in de auto zat. Dit was echt een heel leuk moment, waar we nog steeds vaak om lachen.

Oke, vanaf nu gaan jullie de naam Carlos heel veel lezen, want we hebben bijna een week met hem doorgebracht, hihi.

De volgende dag hebben we een enorm heerlijk rustige dag gehad aan het strand. Carlos vertelde dat hij die avond een feestje gaf, en wij waren ook uitgenodigd. Daarnaast hadden we met hem afgesproken dat we die zondag 4 nov. Zouden gaan vissen. Dus ’s middags gingen we met Carlos en een Noor, Sondre, nog even naar Leon om spullen voor het feest te halen en benzine voor onze vistocht. Eenmaal weer aangekomen op het strand, gingen we nog even genieten van de zonsondergang en een kleine siësta houden.

’s Avonds om 21;00u gingen we naar het huis van Carlos, blijkbaar was het nog vroeg, want we waren de eersten haha. Maar gelukkig druppelden al snel wat andere mensen binnen. Ik moet trouwens even vermelden dat het huis een zwembad heeft.
En aan het eind van de avond was bijna iedereen dronken en aan het zwemmen. Daarbij moet ik nog weer even vermelden, dat het merendeel van de bezoekers uit Noorwegen kwam, en die dus niet zoals wij Nederlandse meiden en een paar Nicaraguanen hun grens weten, wat betreft de alcohol. Tsja, als ze maar een leuke avond hebben gehad, denk ik dan maar. Wij hadden dat in ieder geval wel. Carlos had voor Féline nog een fles tequila geregeld. En nee, voordat een aantal familieleden van schrik van de stoel valt, ze heeft niet alles alleen opgedronken ;) Maar de fles was aan het eind van de avond wel leeg, hihi. Maar zoals ik al zei, wees gerust. Féline, noch ik, waren dronken. En hebben ons prima aan onze grens gehouden. Tsja, voor mij was dat ook niet zo moeilijk, want ik heb maar klein beetje gehad, hihi. Maar ook Féline heeft zich keurig gedragen.. ;) Kortom, het was weer een erg gezellige avond.

Zondag hebben we ‘uitgeslapen’ tot een uur of 9. En hebben we tot een uur of 3 ‘s middags de hele tijd niets liggen/zitten doen bij Playa Roca. Boekje lezen, muziekje luisteren, hier en daar wat kletsen. Om 3 uur hadden we met Carlos afgesproken om te gaan vissen, en gingen we naar de boot. Toen alles ingepakt en klaar was, vertrokken we. Open zee op. We zochten een plek op waar veel vissen zouden zitten en daar werden de hengels uitgegooid. Féline en ik kregen allebei een hengel, de kapitein had 1 of ander vissnoer in zijn hand, en Carlos stond stanby voor het geval iemand een vis zou vangen. Gelukkig bleven we niet op 1 plek ronddobberen, maar vaarden we zachtjes rond. Gelukkig, anders was ik zeker weten zeeziek geworden! Na ongeveer 2 uur, was onze vangst, 3 vissen, in 3 verschillende maten. Allemaal gevangen door de kapitein.. :( tsja, meisjes uit drenthe kunnen dus niet vissen, hihi. Het laatste half uurtje gingen we nog even rondvaren. Dat was echt super gaaf. We gingen snel, heel snel, we vlogen over de golven heen, en klapten regelmatig best hard weer op het water. Maar met een mooie ondergaande zon als uitzicht, waren de zere billen al snel vergeten.

Zo, dan ben ik nu al aangekomen bij 5 november geloof ik. Ik hoop dat jullie je nog vermaken? En als je naar de wc moet, zou ik dat nu doen. Want ik ben nog steeds niet uitgepraat, haha.

5 November. Vandaag hadden we het plan om met Carlos en Sondre naar San Juan Del Sur te gaan. San Juan del Sur is een surferplaatsje in het zuiden van Nicaragua. Carlos moest erheen om wat dingen te regelen voor zijn surfschool, Sondre wilde erheen om te surfen, en wij zijn gevraagd of we misschien ook mee wilden. Natuurlijk! Was mijn antwoord. Een roadtrip naar het zuiden van Nicaragua, wie wil dat nou niet! Maar goed, maandag 5 november was dus het plan om te gaan. We hadden onze Spaase les en salsa lessen afgezegd en waren bijna klaar voor vertrek. Belt Carlos. Sondre is ziek, dus of we het goed vinden om de volgende dag te vertrekken. Prima, geen probleem was ons antwoord, en wij hadden nog een vrije dag thuis.

Later die dag werd ik door Mauricio (nog een vriend ;) ) gevraagd of we misschien mee wilden naar de Triviant avond in ViaVia. En aangezien we toch geen plannen hadden, hebben we daar mee in gestemd. We moesten om 20;00u in ViaVia zijn.. En omdat we al een hele tijd niet meer bij TipTop (kip- achtige mcdonalds)gegeten hadden, besloten we om dat die avond maar weer eens te gaan doen. We wilden met de taxi, dus gingen we naar de overkant om daar een taxi aan te kunnen houden. Stopt er wederom een auto bij ons.. een zwarte, grote auto, met geblindeerde ramen. En ja hoor, het is wederom Carlos. En weer mochten we met hem meerijden en heeft hij ons netjes afgezet bij de TipTop. Fijn zulke vrienden.. scheelt ons weer 60 cordoba.. :) Bij de TipTop zijn Féline en ik nog even gebrandmerkt. We gingen na het eten naar de wc en toen we naar buiten wilden, haalden we allebei onze linkerhand open aan een spijker in de deur. Ook nog bijna op dezelfde plek op onze linkerhand. Nog een extra gezamenlijke herinnering aan Nicaragua.

Daarna gingen we naar ViaVia, voor het triviant spel. We zaten bij Mauricio, Lester, en 2 andere buitenlanders in het team. De vragen waren erg moeilijk, maar we deden het op zich best nog wel goed. Aan het eind van het spel stonden we samen met een ander team 3e. Beide teams hadden 16 punten van de 25 die er te behalen viel. Er kwam dus nog een laatste beslissende vraag voor beide teams. De precieze vraag weet ik niet meer, maar het was iets in de trant van: Hoeveel km is het aardeoppervlak van de wereld. Féline wist het antwoord gelijk en zei: 40.000 km. Een Amerikaan in ons groepje wist hoe je dat kon berekenen en ging aan het werk. Hij kwam uit op iets van 39.428 ofzoiets. De getallen achter de punt weet ik niet meer, haha. Hij zei dat je daar nog iets bij op moest tellen en zo kwamen we dus toch uit op 40.000 km. Maar terwijl we het blaadje inleverden. De vrouw aan wie we hem moesten geven had hem al in haar handen, veranderde de Amerikaan nog snel even het getal in 40.001. En tsja, raad eens wie er toen gewonnen had?? Wij!! Hihi. De andere groep had (ook) 40.000. En het antwoord was: 40.075, dus ja, wij hadden gewonnen, en zijn 3e geworden. En hebben daarmee een fles rum gewonnen.. heheheh…

De volgende dag vertrokken we dan echt naar San Juan Del Sur. Sondre was nog steeds ziek, maar ging wel mee. Het was een rit van 5 uur wat we voor de boeg hadden. En wat ik normaal gesproken een lange zit zou vinden, vloog nu zo voorbij. Féline en ik genoten van het uitzicht en wat we onderweg allemaal tegenkwamen op de weg. Bijvoorbeeld: Een jongen op een motor die zijn telefoon laat vallen.. een motorrijder zonder helm die wordt aangehouden door de politie, een clown, een jongetje die stoer wil doen met zijn fiets, en pal tegen een stoeprand aanbotst.. Tsja, er valt genoeg te zien onderweg, en dan hoef ik het adembenemende uitzicht nog niet eens te noemen :)

Ik weet niet meer hoe laat we in San Juan del Sur aankwamen, maar het zal ergens rond een uur 18;00 geweest zijn. Sondre wilde perse in een hotel, want hij vond omdat hij ziek was hij dat wel verdiende. Dus Carlos heeft hem afgezet bij een hotel, wat volgens ons, gezien de buitenkant van het hotel, best wel prijzig was. Féline en ik waren niet van plan om zoveel te gaan betalen en volgden Carlos naar het huis van een vriend van hem. Wat ook een hostel was. Een stuk goedkoper en goede bedden, douche en toilet.
Nadat we ons gedoucht hadden gingen we opzoek naar Sondre. Hij was in de auto al begonnen met bier.. en had in San Juan ook al een barretje gevonden waar hij wederom achter het bier zat. Nadat we samen wat gedronken hadden gingen we opzoek naar een restaurant. Een Italiaanse pizzaria kreeg geluk, en hier hebben we heerlijke pizza’s gegeten. Daarna zijn we door gegaan naar een bar. Deze bar zat pal aan het strand, en had ondanks dat het donker was, een mooi uitzicht. Hier hebben we de hele avond vertoeft. In San Juan is het koeler dan in Leon en met een heerlijk briesje van zee, maakte dat de avond erg aangenaam.

We hadden Sondre verteld over het feestje bij Carlos en de Tequila. Dus Sondre stelde voor om deze avond dan ook maar te beginnen met een tequila. Zo gezegd, zo gedaan. Eerst waren het gewoon shotjes. Maar na het 2e shotje stelde Carlos voor om een kleine fles te bestellen. Ook dit was zo gezegd en zo gedaan. Voor we het wisten stond er een (kleine) fles Jose Cuervo especial op tafel. De barman vertelde dat je uit die kleine fles 16 shotjes kan halen. Dus 4 shotjes per persoon uit 1 fles. De jongens dronken er bier bij, en wij namen de limoen voor onze rekening. Tsja en na een tijdje was de fles op. Zullen we nog 1 doen? Nou vooruit, nog ééntje dan. Bij deze fles hebben Féline en ik af en toe even een ronde overgeslagen, wel is waar onder protest van de jongens. Maar dat maakte ons niet uit. De jongens begonnen inmiddels al dronken te worden. Nouja, Sondre was het al. En op een gegeven moment zei Carlos tegen mij dat ik even moest helpen met de fles leegmaken want hij hoefde en moest niet meer hebben. Dus zo gezegd zo gedaan, iedereen nog 1 shotje en de fles was leeg. Carlos blij, Sondre dronken, en wij lichtelijk aangeschoten. Oke, Carlos was ook wel wat dronken, haha.

Toen kwam Sondre met het idee om nog een fles te kopen. Féline en ik hoefden niets meer, Carlos had tegen mij gezegd dat hij ook niet meer hoefde dus ik zei tegen Sondre dat we nu zo ongeveer wel genoeg gehad hadden. Sondre kan geen Spaans, en toen hij heel hard bezig was Carlos over te halen in het Engels. Zei ik in het Spaans tegen Carlos dat hij nee moest zeggen als hij niet wilde.. en dat wij (Feline en ik) ook niet meer hoefden. Tsja, de dronken Sondre won, hij had Carlos apart genomen en Carlos was er mee ingestemd om nog een fles te kopen. Féline en ik hebben niets meer van die fles gehad, en inmiddels was er al heel wat tijd verstreken en onze aangeschoten toestand al heel wat weer gedaald naar nuchterheid. De jongens daar in tegen waren dronken. En toen Carlos voor de zoveelste keer in het Spaans tegen mij zei dat hij niet meer hoefde, stelde ik voor om de halve fles die nog over was mee naar huis te nemen. Dat vond Carlos een prima idee, en Féline ook. Dus met zijn drieën hebben we Sondre eindelijk over kunnen halen. De fles tequila mocht eigenlijk niet mee naar buiten, maar toen een ober zag dat ik hem in mijn broekzak stopte, stak hij zijn duim omhoog.. Hihi, Buiten aangekomen had iedereen honger. Behalve ik. En gelukkig staan er in San Juan ook hamburgerkraampjes op straat, zoals in heel Nicaragua. Dus de hamburgers waren snel besteld. En ook vrij snel op. Na de hamburgers liepen we gezamenlijk over straat om Sondre naar zijn hotel te brengen. De jongens liepen bijna zigzaggend over straat. En Carlos verklaarde dat hij niet dronken was. Tsja dat moet je niet tegen 2 meiden zeggen die kunnen zien dat je toch echt wel dronken bent. Dus stelden we voor dat de jongens allebei op de stoeprand gingen staan, op 1 been, en het andere been gestrekt achter zich omhoog moesten brengen, en de armen gespreid. Hihi, dat was dus eigenlijk niet mogelijk. Carlos kon het beter dan Sondre, maar toch, het was niet zoals wij het deden hihi. We hebben erg gelachen en de jongens wilden elke keer weer bewijzen dat ze niet dronken waren. Echt een hilarische afsluiter van de avond.

De volgende dag waren Féline en ik vrij fit. Carlos daarentegen had wel last van alle tequila en bier en Sondre, tsja die was weer ziek. Die wilde in San Juan blijven, dus zijn Carlos Féline en ik in de auto gestapt op weg naar een strand genaamd Playa Madera. Ook erg toeristisch en natuurlijk veel surfers. Hier konden we gewoon in bikini op het strand lopen zonder aangestaard, nagefloten of aangewezen te worden. Best raar. Bij dit strand was 1 hostel, en 2 restaurantjes. Wij hadden besloten om een nachtje in het hostel te blijven. Het was heel eenvoudig, maar we hadden wel een kamer met zeezicht, hihi. Er waren ontzettend veel buitenlanders, en ’s avonds had een groepje zich verzameld op het ‘balkon’/overloop van het hostel. En kwam het idee om spelletjes te gaan spelen. Carlos, ik en nog iemand hadden er niet zoveel zin in, dus wij gingen gezellig kijken hoe de rest, wie ben ik speelde. Wederom een avond vol gelach, bier, en nog een beetje tequila.

De volgende dag gingen we weer naar San Juan, we zouden die dag weer terug gaan naar Leon, maar Carlos moest nog een aantal dingen doen in San Juan. Sondre was nog steeds of alweer ziek en wilde nog een paar dagen blijven. Dus later die dag gingen we met z’n drieën terug naar Leon. Weer een relaxte rit van 5 uur, die voorbij leek te vliegen.

Zo, ik denk dat ik nu wel even genoeg verteld heb. Volgens mij heb ik alles gehad en zijn jullie weer helemaal op de hoogte.

Liefs, Liset

---------------------------------------------------------

Nog even wat quotes van Féline:


Net thuis van onze vakantie in een vakantie in San Juan del Sur, eerste nacht in het surfstadje doorgebracht en de tweede nacht in een strandhut aan zee in de bergen! Foto's volgen nog :)

Vanavond triviant gespeeld in Viavia met een groep. 3de geworden van de 15, een fles rum gekregen en die meegenomen naar huis hihi

Zo meteen richting het strand en daar tot en met zondag overnachten !

Pfoeeee wat is salsa les vermoeiend! Morgen een tour doen naar de ruïnes en daarna kijken of we nog puf hebben voor de salsabar Olla Quemada, misschien dat Liset en ik onze nieuwe dansmoves kunnen showen hahaa

Net met Liset overheerlijk Nicaraguaans eten van de straat gehaald, kraampjes die op elke hoek staan. Totaal omgerekend.. nog geen 2 euro :p! Morgen lekker naar het strand en dan maandag eindelijk beginnen met Spaanse lessen en dan nog een klas vinden voor salsa les en mijn dagelijks ritme is compleet :)

Vandaag lekker naar het strand geweest, net ff weer iets te lang in de zon gelegen. Zo meteen met kreeft nummer 2 uit eten in de stad :)