Verslag van Paps..
Door: Liset
Blijf op de hoogte en volg Liset
02 Mei 2010 | Nicaragua, León
Mijn bezoek aan mijn dochter in Nicaragua.
Beetje bijgekomen van de jetlag krijgen jullie nu een verslag van mij.
Voor mij begon de reis pas echt in Hamburg. Daar aangekomen en eindeloze Amerikaanse veiligheidsvoorschriften te hebben gepasseerd kwamen bij mij de tickets niet uit de machine.
Probleem volgens de beambte was dat mijn paspoort niet lang genoeg geldig is. Als hij ze zou printen zou ik best de kans hebben dat ik Amerika of zelfs Nicaragua niet in zou komen.
Toch maar geprint en IK zou ze wel vertellen hoe lang een paspoort geldig is.
Alles goed gegaan natuurlijk. Niemand die er over zeurde.
Lange reis… maar in Managua een uitbundige Liset zien zwaaien achter glas maakt alles goed.
Liset had een transfer geregeld met airco en had broodjes gesmeerd, drinken meegenomen en zo gingen we naar Leon.
In hostel Via Via had ze een prachtige suite gehuurd waar we 4 dagen zouden overnachten.
Lekker bijgepraat met koud biertje dat wel snel gedronken moest worden bij een temperatuur van ca 35 graden.
´Morgens ontbeten met de beroemde rijst met bonen, ei en een smaakloze tortilla, grote mok koffie erbij en dat kost dan 1 euro 60.
Het plan voor de woensdag was even langs de supermarkt, dan naar moeders en een beetje rondgekeken. Onderweg wat foto´s gemaakt van de verschillende vormen van vervoer en de gaten die overal in de trottoirs zitten. Ook al zijn ze niet gefotografeerd, je moet al de onveilige situaties wel zelf in de gaten houden. Afgezaagde paaltjes van 40 cm hoog. Stoepranden op 60 cm hoogte zonder hek. In Nederland zou gelijk iedereen gealarmeerd worden van buurtbeheer tot ministerie. Doch hier is iedereen eigenlijk wel relaxt. Zebrapaden en wegbelijning zijn er praktisch niet…. Wees nou wel blij dat er asfalt ligt denken ze hier.
En overal straathandel. Veel fruit en veel BH´s en onderbroeken. Heel gezellig bij Moeders en vruchtjes geproefd die ik later op straat nog bijgekocht heb. Alle fruit hier is zongerijpt en dus heel lekker. De Mango`s hebben hier niet de nasmaak die ik thuis proef. Het was warm dus was eten met airco wel gewenst en dat kan alleen bij Hollywood/pizza of Tiptop kip. Bij de pizzeria zit ik naar buiten te kijken en zie steeds weer die vragende jongetjes. Nou hadden we toch teveel, dus Liset brengt ze wat slices in een servet.
Donderdags naar het strand. Voor 1 euro 20 samen met de taxi naar het busstation en vandaar in een megavolle rumoerige steeds weer stoppende oude schoolbus naar het strand 20 km verderop. Lekker in de wind aan het strand onder een dak is het goed toeven. ´Avonds met de groep van Liset een leuk afscheidsdiner van Lieseth, waarna we naar een Salsa bar gingen.
Vrijdagmorgen naar Los Ositos, het dagverblijf waar Liset werkt. De kinderen hadden al steeds gevraagd `waar is Liset´. Toen we het hek binnenkwamen kwamen ze ook gelijk aangestormd om haar te begroeten. Een beetje rondgekeken in die kale ruimtes, maar toch, als je hier een dak, wat muren en water hebt kan je je gauw redden. Meubilair is er niet veel dus daar willen de meiden nog wat aan doen.
´Zaterdags zijn we met Moeders op pad geweest. Het was haar verjaardag. In de minibus zijn we naar een vissersfamilie gereden die met ons de mangrovebossen door zou varen. Leuk op de rand van de boot gezeten en allerlei dieren gezien behalve krokodillen. De rest van de dag hebben we heerlijk aan het strand vertoeft met lekker eten van moeders en de gedraaide `marihuana`- sigaretten die ik zelf maakte. Gewone drum shag. Moeders is hier helemaal weg van.
´Zondags natuurlijk weer naar het strand. Voor mijn gevoel wordt het steeds warmer. Ik kan niet meer stoppen met zweten. De rest van de week moet Liset weer aan het werk en heeft toch echt nog wat voor school te doen. Ik vind dat niet erg. Er is zoveel te zien waar je je over kunt verwonderen. En natuurlijk die gesprekken met anderen. Een meisje uit Engeland 19 jaar die onderweg is naar Costa Rica. Een amerikaans gezelschap wat in een camper rondtrekt, een real live soap opneemt en leeft van 5 dollar pp-pd. Een aardige ober die echt heel goed zijn best doet, zo erg dat het gewoon opvalt hoe goed hij is. Een Spaanstalige bewaker die mij waarschuwt voor bepaalde personen na een vertaling door een Engelstalige kok.
Al die indrukken van het arme land, want of je bent arm of je bent rijk. Voor sommige mensen is met zijn 3-en op de fiets een besparing van 6 cordoba. En dat is 24 eurocent. Andere mensen gaan met een dikke auto naar het strand, bestellen een halve liter rum en een vis per persoon van 200 cordoba. En wat doen ze…… Ze eten NIETS.
Ik denk kom ik heb los geld in mijn zak dus die bedelaarster waar ik al 4 keer voorlangs ben gelopen geef ik geld. Wat denk je…… Zelfs niet een hele kleine gracias gehoord.
Kom ik nog een bedelaar tegen……. Vraagt hij gelijk een dollar.
Oké. Ik ben dan niet met mijn artroseheup een vulkaan opgeklommen of heb een 2-daagse vlindertuinbezoek ondernomen naar Grenada, maar ik kwam voor Liset en in welke omgeving zij zich bevindt. Super hoe onze dochter zich hier weet te manifesteren. Wij hoeven ons geen zorgen te maken over haar. Liset, ik ben trots op je.
Johan.
PS. De rest van de groep scoort natuurlijk ook heel hoog bij mij.
Beetje bijgekomen van de jetlag krijgen jullie nu een verslag van mij.
Voor mij begon de reis pas echt in Hamburg. Daar aangekomen en eindeloze Amerikaanse veiligheidsvoorschriften te hebben gepasseerd kwamen bij mij de tickets niet uit de machine.
Probleem volgens de beambte was dat mijn paspoort niet lang genoeg geldig is. Als hij ze zou printen zou ik best de kans hebben dat ik Amerika of zelfs Nicaragua niet in zou komen.
Toch maar geprint en IK zou ze wel vertellen hoe lang een paspoort geldig is.
Alles goed gegaan natuurlijk. Niemand die er over zeurde.
Lange reis… maar in Managua een uitbundige Liset zien zwaaien achter glas maakt alles goed.
Liset had een transfer geregeld met airco en had broodjes gesmeerd, drinken meegenomen en zo gingen we naar Leon.
In hostel Via Via had ze een prachtige suite gehuurd waar we 4 dagen zouden overnachten.
Lekker bijgepraat met koud biertje dat wel snel gedronken moest worden bij een temperatuur van ca 35 graden.
´Morgens ontbeten met de beroemde rijst met bonen, ei en een smaakloze tortilla, grote mok koffie erbij en dat kost dan 1 euro 60.
Het plan voor de woensdag was even langs de supermarkt, dan naar moeders en een beetje rondgekeken. Onderweg wat foto´s gemaakt van de verschillende vormen van vervoer en de gaten die overal in de trottoirs zitten. Ook al zijn ze niet gefotografeerd, je moet al de onveilige situaties wel zelf in de gaten houden. Afgezaagde paaltjes van 40 cm hoog. Stoepranden op 60 cm hoogte zonder hek. In Nederland zou gelijk iedereen gealarmeerd worden van buurtbeheer tot ministerie. Doch hier is iedereen eigenlijk wel relaxt. Zebrapaden en wegbelijning zijn er praktisch niet…. Wees nou wel blij dat er asfalt ligt denken ze hier.
En overal straathandel. Veel fruit en veel BH´s en onderbroeken. Heel gezellig bij Moeders en vruchtjes geproefd die ik later op straat nog bijgekocht heb. Alle fruit hier is zongerijpt en dus heel lekker. De Mango`s hebben hier niet de nasmaak die ik thuis proef. Het was warm dus was eten met airco wel gewenst en dat kan alleen bij Hollywood/pizza of Tiptop kip. Bij de pizzeria zit ik naar buiten te kijken en zie steeds weer die vragende jongetjes. Nou hadden we toch teveel, dus Liset brengt ze wat slices in een servet.
Donderdags naar het strand. Voor 1 euro 20 samen met de taxi naar het busstation en vandaar in een megavolle rumoerige steeds weer stoppende oude schoolbus naar het strand 20 km verderop. Lekker in de wind aan het strand onder een dak is het goed toeven. ´Avonds met de groep van Liset een leuk afscheidsdiner van Lieseth, waarna we naar een Salsa bar gingen.
Vrijdagmorgen naar Los Ositos, het dagverblijf waar Liset werkt. De kinderen hadden al steeds gevraagd `waar is Liset´. Toen we het hek binnenkwamen kwamen ze ook gelijk aangestormd om haar te begroeten. Een beetje rondgekeken in die kale ruimtes, maar toch, als je hier een dak, wat muren en water hebt kan je je gauw redden. Meubilair is er niet veel dus daar willen de meiden nog wat aan doen.
´Zaterdags zijn we met Moeders op pad geweest. Het was haar verjaardag. In de minibus zijn we naar een vissersfamilie gereden die met ons de mangrovebossen door zou varen. Leuk op de rand van de boot gezeten en allerlei dieren gezien behalve krokodillen. De rest van de dag hebben we heerlijk aan het strand vertoeft met lekker eten van moeders en de gedraaide `marihuana`- sigaretten die ik zelf maakte. Gewone drum shag. Moeders is hier helemaal weg van.
´Zondags natuurlijk weer naar het strand. Voor mijn gevoel wordt het steeds warmer. Ik kan niet meer stoppen met zweten. De rest van de week moet Liset weer aan het werk en heeft toch echt nog wat voor school te doen. Ik vind dat niet erg. Er is zoveel te zien waar je je over kunt verwonderen. En natuurlijk die gesprekken met anderen. Een meisje uit Engeland 19 jaar die onderweg is naar Costa Rica. Een amerikaans gezelschap wat in een camper rondtrekt, een real live soap opneemt en leeft van 5 dollar pp-pd. Een aardige ober die echt heel goed zijn best doet, zo erg dat het gewoon opvalt hoe goed hij is. Een Spaanstalige bewaker die mij waarschuwt voor bepaalde personen na een vertaling door een Engelstalige kok.
Al die indrukken van het arme land, want of je bent arm of je bent rijk. Voor sommige mensen is met zijn 3-en op de fiets een besparing van 6 cordoba. En dat is 24 eurocent. Andere mensen gaan met een dikke auto naar het strand, bestellen een halve liter rum en een vis per persoon van 200 cordoba. En wat doen ze…… Ze eten NIETS.
Ik denk kom ik heb los geld in mijn zak dus die bedelaarster waar ik al 4 keer voorlangs ben gelopen geef ik geld. Wat denk je…… Zelfs niet een hele kleine gracias gehoord.
Kom ik nog een bedelaar tegen……. Vraagt hij gelijk een dollar.
Oké. Ik ben dan niet met mijn artroseheup een vulkaan opgeklommen of heb een 2-daagse vlindertuinbezoek ondernomen naar Grenada, maar ik kwam voor Liset en in welke omgeving zij zich bevindt. Super hoe onze dochter zich hier weet te manifesteren. Wij hoeven ons geen zorgen te maken over haar. Liset, ik ben trots op je.
Johan.
PS. De rest van de groep scoort natuurlijk ook heel hoog bij mij.
-
02 Mei 2010 - 19:20
Mams Marjan:
hier ff int kort de ervaringen van my als echtgenote van wereldreiziger nr 1. Na 5 dgn is Johan nog niet helemaal terug in Nederland hij vertoeft nog ergens halverwege, zweeft nog ergens tussen Nica en Ned.. Vlgns mij heeft hij flink last van een jetlag en heeft hij moeite om in het Hollandse ritme te komen. Ook is het verslag aardig kort, na 5 dgn hoor ik nog steeds nieuwe verhalen wat hij meegemaakt heeft in Nica. Dus voor een live-verslag moet je hem echt zelf spreken.
Ik ben benieuwd hoe het wereldreiziger 2 vergaat over 12 daagjes. Het aftellen begint, Kuzz en tot gauw liset xxxx -
02 Mei 2010 - 19:37
Mark:
Sexie foto's hoor ome Johan...
:P -
02 Mei 2010 - 19:37
Mark:
Sexie foto's hoor ome Johan...
:P -
02 Mei 2010 - 19:38
Mark:
Sexie foto's hoor ome Johan...
:P -
03 Mei 2010 - 00:47
Alwin:
Leuk verhaal Johan!
leuk dat je er bent geweest!
gr. Alwin -
03 Mei 2010 - 09:02
Jan Geerts:
Een hele ervaring, zo leer je je thuisland weer beter waarderen, gr Jan -
05 Mei 2010 - 20:41
Marjan:
Hey Liset, doet die old-timer het echt nog??? Hij lijkt mij rijp voor de schroothoop,hahaa, de bus is vast niet APK gekeurd.
Liefs van mij en tot over 9 daagjes -
08 Mei 2010 - 19:22
Annet:
Hoi Liset
op het nippertje dan nog een berichtje van mij.
Wou steeds al reageren op je reisverslagen maar daar bleef het bij.
Wat heb jij wat meegemaakt zeg. Spannend hoor, vooral die bootreis over zee.
En al die andere dingen die je daar gezien en meegemaakt hebt. De armoede van de mensen daar.De andere cultuur, natuur, gewoontes. Leuk om te lezen. Prachtige foto's zo kunnen wij in ons kikkerlandje een beetje meegenieten van alle moois die jij daar met eigen ogen hebt gezien.
Was vast leuk dat je vader ook nog geweest is.
Nou voor jou zit het er bijna op. Maar ik denk dat je een ervaring opgedaan hebt waar je je hele leven nog aan terugdenkt.
Wens je nog een paar mooie dagen en een goede thuisreis. -
12 Mei 2010 - 10:27
Karin:
Hoi lieve Liset
Ik ben blij dat je vrijdag weer thuis bent,dan heb je de lange reis weer gehad meid.
Herman en ik wensen jou dan ook een voorspoedige terugreis toe.Dan thuis lekker bijkomen en weer wennen aan alles hier, vooral het weer. Het is vandaag herfst,koud en veeeeeeeel regen,saai hoor.
Dus,warme kleren aan.
Meid,heel veel liefs en groeten van ons en tot kiekus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
