Het laatste verslag vanuit Spanje

2010 was mijn jaar. Is mijn jaar.

Misschien vinden sommigen het nog te vroeg, want het is dan ook nog maar 4 november. Maar toch wil en kan ik zeggen dat 2010 mijn jaar was.

Een jaar vol nieuwe ervaringen, vol leuke momenten, moeilijke momenten, leerzame momenten, moeilijke beslissingen, makkelijke beslissingen, emoties. En een jaar in het teken van de Spaanse taal en bijna een jaar lang zomer.

Ja, met trots kan ik zeggen dat 2010 een super jaar was voor mij. Ondanks dat de laatste maanden van dit jaar niet zo zijn gelopen als ik had gedacht/gepland. Ben ik toch wel trots op mezelf dat ik de stappen heb gezet en de keuzes heb gemaakt die me door dit jaar hebben geleidt.
Ik heb dit jaar ontzettend veel geleerd, op het gebied van de Spaanse taal natuurlijk, maar ook over verschillende culturen, mensen, en natuurlijk; ik heb weer heel wat bijgeleerd over mezelf.

Dit jaar begon, zoals de meesten wel weten met de stage in Nicaragua. Dit was een enorme ervaring. Hier heb ik dingen meegemaakt die me sterker hebben gemaakt, zelfstandiger, die me hebben laten zien hoe belangrijk sommige personen zijn in je leven, en die me hebben laten zien hoe geweldig ik het vind om andere mensen te kunnen helpen, mensen die weinig hebben, hard werken en toch elke dag weer vrolijk zijn en nergens over zeuren.
Ja Nicaragua was ondanks af en toe wat ups en downs een echte superervaring! En zeker weten dat ik binnen korte tijd weer terug ga naar Nicaragua, want ik denk nog elke dag aan dat prachtige land.

Dan de +/- 3 maand in Nederland, wennen aan de kou, weer 1 dag in de week naar school, op zoek naar werk. Ja, het was weer even een omschakeling na 4 maanden in het relaxte, warme Nicaragua te hebben gezeten, je weer te moeten haasten om op tijd de bus te halen, in de kleine files te staan richting Groningen en de bussen waar geen muziek gedraaid wordt, je niet plat geperst wordt en er geen vreemde beesten meer naast je zitten verstopt in een tas. En owja, alles is duur.
Ja, weer terug in Nederland was het echt weer even wennen, maar ook deze tijd had weer hele mooie momenten. Je familie en vrienden weer zien na 4 maand, weer de dingen doen die je altijd deed, en ook wel een belangrijk punt van dit jaar, mijn diploma van de SPW. Ik was klaar met school en mocht aan het werk. De hele periode in NL gesolliciteerd en gewacht op reacties, dit wou maar niet lukken. Dus toen stond ik voor de keuze, wat ga ik doen, weer iets zoeken in het buitenland? Laat ik me maar even inschrijven op een au-pair site en dan zien we wel. En van het 1 komt het ander en binnen een maand is het zeker, ik zou voor een jaar naar Spanje als au-pair. Nog meer zon, en nog meer Spaans voor mij, dit jaar.

Dan komen we dus bij het au-pair zijn in Spanje. Het was dus de bedoeling dat ik hier een jaar zou blijven. Maar ook hier heb ik in de afgelopen 2 maand ontzettend veel geleerd. Wat dat betreft over keuzes maken en naar jezelf luisteren. Hier ben ik er dan ook achter gekomen dat plezier in het werk enorm belangrijk is voor mij. Als ik geen plezier heb in mijn werk, vind ik alles veel minder leuk en heb ik veel minder motivatie. Dus kwam ik voor de moeilijke keuze te staan, wat ga ik doen.
Ga ik door of stop ik. Met deze keuze had ik heel erg veel moeite, aan 1 kant dacht ik, ik moet niet opgeven, ik moet door. Maar aan de andere kant, als ik er geen plezier in heb, hoe hou ik het dan een jaar vol? Het voelde als falen, dat ik in de 2e maand al zat te bedenken of ik wel door wilde.

Uiteindelijk na gesprekken met Sylvia en Pepe deze moeilijke knoop doorgehakt. Ik stop. Gelukkig vonden Sylvia en Pepe het behalve erg jammer niet erg dat ik hiervoor gekozen heb. Dit maakt het gevoel van falen en opgeven al een stuk minder.
Maar tegelijkertijd, ik had wel besloten om te stoppen, maar wanneer dan. Dus hier moest ik ook nog even over nadenken. Maar kwam er al snel achter dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om zo maar weg te gaan, dus had ik aangeboden om nog een paar weken te blijven zodat zij de kans hebben om op zoek te gaan naar een nieuwe au-pair.

Ondertussen heeft Sylvia al wat contact met wat meiden en heb ik gisteren mijn ticket geboekt.
Met dus weer heel wat ervaringen rijker kom ik de 18e van deze maand naar huis. En ga ik er van uit dat de laatste maanden van dit jaar net zo leerzaam zullen verlopen als het afgelopen jaar.

Al met al, een jaar waar ik trots op ben en die ik niet snel zal vergeten!