Even een berichtje!

Hola Amigos y Amigas!

Hier weer een verhaaltje vanuit het warme Nicaragua!
(Ben echt blij met die ventilator op mijn kamer! Haha)

Hier is het nu vrijdag 16:37 uur, en heb eigenlijk niet heel veel inspiratie om een verhaal te typen, maar ik ga het toch proberen!

Ik heb er nu 2 weken Spaanse les opzitten en heb vandaag mijn 2e 'examen' gehad. Vorige week had ik een 8.8 en vandaag een 8.7. Goeie cijfers toch?! Ik ben er in ieder geval wel tevreden mee!

Afgelopen woensdag zijn we trouwens weer op tour geweest. Dit keer naar een leguanenpark, naar modderpoelen 'San Jacinto' en hebben we tortilla's gemaakt.
Maar ik zal bij het begin beginnen, om 14;00 hadden we afgesproken bij Va pues tours en toen ook onze chauffeur aangekomen was konden we vertrekken.
Eerst moesten we een stukje rijden en toen de chauffeur de auto na ongeveer een half uurtje stil zette langs de kant van de weg, bleek dat we verder moesten lopen. Dit over hele stoffige zandpaden, iedereen die slippers/sandalen aan had, had na een paar minuten al hele mooie bruine/zwarte voeten!
Deze leuke stoffige zandpaden, brachten ons steeds dieper the middle of nowere in. En uiteindelijk kwamen we in een heel primitief 'dorpje' terecht. Echt geweldig hoe die mensen daar leven!
De huizen waren heel eenvoudig, en de douche was een betonnen kubus buiten, zonder dak. En toen wij er langs liepen stond er ook net iemand te 'douchen' want we zagen een hoofd (met nat haar) boven de muren uitsteken. Ook het toilet zat in een apart schuurtje.

Op de plek aangekomen waar we de leguanen zouden zien, was ik helemaal verbaasd over hoe die mensen wonen. Ik vond het echt geweldig!
Er stonden een heleboel bomen waardoor het er lekker koel was, en we kwamen tussen het huis en een met golfplaten overdekt 'keukentje' langs. Verder liepen er overal kippen en schrok ik later van een onwijs groot varken dat in een 'rennetje' stond.
Toen kwamen we bij de leguanen. Een ren gemaakt van volgens mij soort van golfplaten, ( zo groot als de achtertuin van opa en oma, voor degene die hun tuin kennen!) en er liepen een heleboel leguanen in. Grote, kleine, licht groene, donker groene, echt heel mooi om te zien!
Toen ging Carlos met een stok een leguaan vangen, die de liefhebbers vast mochten houden. Dit heb ik niet gedaan, ik vond hem net iets te groot! Haha. Maaaarr ik heb hem wel even 'geaaid'!

Nadat iedereen de leguaan, bekeken, geaaid of vastgehouden had, kregen we een rondleiding door de 'tuin'. Er stond één of andere struik (Weet niet meer hoe die heet!), met kleine blaadjes, en als je op die blaadjes bijt ofzo, dan gaat je tong tintelen. Je mocht het proberen, maar ik hou niet zo van tintelende lichaamsdelen, dus heb dit ook niet geprobeerd! =P
De volgende boom, had een soort van beukennootjes met rood/oranje besjes erin. Deze besjes gebruikten de meisjes eerder voor lippenstift. Als je ze over je hand wrijft, blijft er een rood/oranje kleur achter en dit kun je op je lippen smeren. Jazmin heeft dit geprobeerd, en het bleek een heel mooi natuurlijke kleur aan je lippen te geven!!

Na de rondleiding gingen we weer terug naar de bus,
Oh en je wilt trouwens niet weten wat je onderweg op zo'n zandpad allemaal wel niet tegenkomt!
Hier een slipper, daar een schoen, daar een tshirt, zelfs een bh! Alles kapot/plat en onder het stof. Ik wil niet weten wat de mensen daar gedaan hebben =P

Als iedereen weer in de bus zit, rijden we verder naar San Jacinto. Dit is heel moeilijk te omschrijven en eigenlijk moet je dit gewoon met eigen ogen zien.
Toen we aankwamen bij San jacinto werden we in de bus nog 'gewaarschuwd' voor de kinderen. Ze willen je graag dingen verkopen en kunnen soms opdringerig zijn.
Nadat iedereen was uitgestapt en de bus weg reed, stond er gelijk al een groep met kinderen tussen ons in. Met beeldjes van klei, mooie stenen etc. die ze voor onze neus drukte met de verwachting dat we het gingen kopen.

Toen we de trap afliepen naar de 'modderpoelen' waren er een aantal kinderen die iemand van ons bij de hand pakten. En halverwege had ik ook ineens een meisje aan mijn zijde. Een meisje met dof lang zwart haar, en een vaal groen 'prinsessenjurkje' en veelte grote blauwe slippers. De tijd dat we daar waren, heeft ze mijn hand nauwelijks los gelaten.
Ze leidde me langs de modderpoelen en waarschuwde me als ik ergens niet kon lopen. Erg fijn, zo'n persoonlijke gids! Haha.

Ik zal even proberen of ik deze modderpoelen een beetje kan omschrijven;
Het is een vlak stuk grond, en vanaf de trap zagen we al wat stoom uit de grond komen. Toen we dichterbij kwamen liet Carlos ons de grond voelen. En die was warm! Hoe dichter we bij de modderpoelen kwamen, hoe meer je de warmte ook langs je slippers voelde gaan. Echt heel apart.
Bij de gaten, waar het stoom omhoog kwam, zag je de blubber gewoon borrelen. Het kookte gewoon. En dat voelde je ook als je ernaast stond.
Bij 1 heel groot gat, die volgens mij (Zoals ik het begrepen had) nieuw was, borrelde het zo hard, dat de druppels die omhoog vlogen een dam rond het gat hadden gevormd, en het stonk enorm!

Nadat we de modder hadden bewonderd gingen we weer terug naar het begin, en ik had nog steeds het meisje aan mijn zijde. Af en toe heb ik geprobeerd om even een andere kant op te lopen, zonder haar. Maar na een paar seconden had ze mij al weer gevonden.
Dus hand in hand gingen we de trap weer op.
Eenmaal weer boven gingen we lopend naar de vrouw waar we de tortilla's gingen maken.

Ook weer met de groep kinderen achter ons aan.
Ook hier leven de mensen weer erg primitief. Eenvoudige huisjes, en eigenlijk hetzelfde als wat ik eerder beschreven heb. En het voelde voor mij net of dat ik in een film zat. Kinderen op blote voetjes, rennend en springend achter elkaar aan. Zoekend naar nootjes die ze openbreken met een steen.

Tortilla's heb ik niet gemaakt. Dat is tot nu toe het enige wat ik hier gehad heb, en wat ik niet lust. Er zit gewoon geen smaak aan, net rubber, haha.
Ook was het hutje waar de tortilla's gemaakt werden heel klein en warm. Dus bleef ik lekker buiten in de schaduw en in de wind.
Hier waren we ook nog even 'aap' want we werden door de tieners en volwassenen constant aangestaard. 1 jongen kwam zelfs vlak voor ons staan met een super mooie telefoon (erg grappig om te zien, afgetrapte kleding en een hele mooie telefoon) om ons (geloof ik) te filmen. Want hij hield hem minuten lang omhoog en keek constant op z'n schermpje.

Toen iedereen zijn/haar tortilla op had gingen we weer terug naar de bus, en werden we uitgezwaaid door de groep kinderen.
Eenmaal weer in León gingen we naar huis om ons schoon te douchen en vervolgens bij de pizzaria uit eten te gaan.
Toen iedereen z'n pizza ophad gingen we naar een cafeetje, Le Olle Quemada of iets dergelijks. Hier zou live muziek komen en een aantal van de groep waren hier al eerder geweest en dat was hun goed bevallen. Dus nu moest de rest ook maar mee. En inderdaad, de muziek was erg mooi!!! 1 man met gitaar, die zong en een man met een mondharmonica en 1 jongen die op 2 kleine soort van jambe trommels speelde. Het was echt knap wat die man met de mondharmonica er allemaal uit kreeg, en hoe lang hij dat volhield. Ik zou na 5 minuten al doodop zijn. Maar ja, hij doet het waarschijnlijk ook al wel wat langer, haha =P

Ik wist trouwens voordat ik vertrok naar Nicaragua dat de mannen hier heel erg zijn in het fluiten,roepen, toeteren naar en aanraken van blanken. Maar zo erg als het echt is, had ik eigenlijk niet verwacht. Echt elke man, en zelfs jongens van een jaar of 7, roepen en fluiten naar je.
Dan is er ook nog een gevaarlijk puntje, het toeteren. Er wordt hier sowieso veel getoeterd op straat. Weet niet of het een verkeersregel is, maar bij elk kruispunt wordt getoeterd om te laten weten dat je eraan komt, maar er wordt ook getoeterd naar blanken, ook op niet-kruispunten. En hierdoor had ik nog net niet tegen een auto aangestaan!
De straten hier zijn bijna allemaal 1 richtings verkeer. En de enige verkeersborden die je hier ziet zijn de Alto (stop) borden. Ik dacht dat ik een 1 richtinsweg overstak, en hoorde opeens een toeter. Maar ik dacht, ach daar heb je weer zo'n kerel die toetert. Dus ik loop stug door en ineens staat er een auto voor mijn neus. Niks aan de hand gelukkig, ik stond nog half op de stoep. Maar zo zie je maar dat het toeteren voor alles gebruikt wordt, en zelfs gevaarlijk kan zijn. Ik ben in ieder geval weer even oplettend.

Verder heb ik even niet veel meer te melden.
Alleen dat ik geen foto's heb van de tour, want mijn camera deed het niet. Hij had blijkbaar aangestaan terwijl ik hem niet gebruikte, en nu was de accu leeg. En als ik hem aan de oplader deed, gaf die niet aan dat hij aan het opladen was!
Maar na een dag en een nacht opladen is ie eindelijk weer opgeladen en doet ie het weer. Dus papa, ik hoef geen nieuwe te kopen!

Hasta Luego!